De programmeurs x 20 Jaar De Helling

Wat maakt De Helling nou De Helling? In de eerste plaats is dat natuurlijk de programmering! Hier hoor je de underground: keiharde bass, punk, experimentele hiphop, global sounds en nog veel meer. Vandaag wordt dat hele programma vertegenwoordigd op ons krappe kartonnen bankje. Joep Smeets zet alle live-acts op ons podium, Dave Coenen stelt de clubnachten samen en Tom Strik zet het lokale talent in de spotlight op de wekelijkse OPEN-avonden. Een interview met onze drie programmeurs over De Helling, hun mooiste herinneringen en droomboekingen.

Hoe kwamen jullie voor het eerst in aanraking met De Helling?

Joep: Ik ken de plek van toen het nog De Vloer heette. Toen werkte ik nog bij EKKO. Dat werd toen toch als een concurrerende instantie gezien. Toen De Vloer in De Helling veranderde werd mijn voorganger daar programmeur, en kon ik zijn plek als programmeur bij EKKO overnemen!

Tom: De allereerste keer dat ik hier was, was met Dazzled Sticks. Dat voelde heel anders dan wat ik van een popzaal gewend was: gewoon een zwarte zaal, what you see is what you get! Daarna ben ik hier gaan werken, dus blijkbaar vond ik het wel leuk genoeg, haha! Tot aan Corona stond ik hier achter de bar, en nu heb ik deze job!

Dave: Omdat ik affiniteit heb met bassmuziek kwam ik vanzelf bij De Helling terecht. Ik was hier voor het eerst met Reload, Sherelle draaide toen. Dat is het lockdownkaartje dat ik het langst heb bewaard, ruim tweeënhalf jaar lang. Ik was hier eerder al een keer voor de popquiz met St. Paul. Daar raakte ik met Lévi (oud-danceprogrammeur) in gesprek over de nachtvisie van De Helling. Toen dacht ik wel: ‘Wow, supervet dat dit er in Utrecht ook is. Waarom ken ik dit niet zo goed? Ik moet hier vaker heen!’ En zo geschiedde.

Hoe zien jullie de positie van De Helling in het Utrechtse muziekcircuit?

Joep: In het begin zagen we onszelf als het ‘brutale broertje’ van Tivoli. Dat was toen logisch, dat je ‘broertje’ zei. Dat is nu niet meer zo. Ik zie ons echt als een plek waar de alternatieve subculturen kunnen floreren, zowel bij liveconcerten als het nachtprogramma.

Tom: Ik vind De Helling ook iets mysterieus hebben of zo. Wat gebeurt er nou eigenlijk achter die dikke betonnen muren? Tegelijkertijd denk ik dat de programmering in het café – met spoken word, debatavonden, open mics en meer – De Helling ook laagdrempelig maakt, zowel voor publiek als artiesten. Ik vind het mooi dat we allebei die aspecten hebben: het mysterie en de laagdrempeligheid. Het is een betonnen fort, maar iedereen is hier welkom en mag zichzelf zijn. Dat is wel uniek.

Dave: Bij De Helling moet je altijd even zoeken, even ontdekken dat het er is. Those who know, know i guess. Maar zodra je het eenmaal weet, kom je ook bij hele leuke niches uit. Hele wilde maar gezellige nachten, waar iedereen heel lief is voor elkaar. Ook de barrière tussen artiest en bezoeker wordt hier verbroken. Ik was gisteren bij Modulation, en mensen konden daar tijdens de set gewoon met de artiest in gesprek. Voor een zaal die heel groot kan aanvoelen, vind ik dat heel benaderbaar. Het voelt intiem, terwijl je dat bij deze venue niet per se zou denken.

Omschrijf De Helling in 20 seconden

Dave: De Helling is een professionele venue, waar tegelijkertijd de geest van de rafelranden, de zware niches, nog rondwaart. Maar niet op een exclusieve manier! Het wordt hier heel laagdrempelig gepresenteerd.

Tom: De Helling is een zaal met ruimte voor experiment. Waar een artiest kan uitgroeien van spelen in het café naar een voorprogramma, en dan zelf als hoofdact in de zaal staat. We zijn trots op ons Utrechts talent.

Joep: Het is de plek in mijn thuisstad waar ik de meest bijzondere muzikale ervaringen heb liggen. Ik hoop er daarvan nog heel veel mogelijk te kunnen maken. Voor mezelf, en voor de bezoekers natuurlijk.

Als je één van die ervaringen zou mogen uitlichten, welke zou dat zijn?

Joep: Thee Oh Sees op Le Guess Who Mayday! Een psychedelische garageband die toen nog heel onbekend was. Ze werden hier op een iets groter podium gezet. Ze begonnen te spelen en de zaal werd helemaal gestoord! Een van de meest intense shows die ik heb meegemaakt, qua performance én publiek.

Tom: Fresku. Eergisteren nog, op ons verjaardagsfeestje. Hij stond hier een jaar of drie geleden ook, net voor Corona. Dat was zo’n vette show, hij is zo’n interessant persoon… en letterlijk drie dagen later kwam opeens de lockdown. Dat was ook de allerlaatste show in De Helling. Daardoor was het extra bijzonder om hem drie jaar later weer hier te zien staan.

Dave: Voor mij was het toch de eerste keer dat ik hier met de programmeurspet op stond, bij Guitig in juni. Het eerste wat me opviel: De Helling heeft geen barrière in demografieken! Waar Tivoli zich richt op ‘een leven lang muziek’ verdeeld in blokken van leeftijd, en EKKO op de kunstige jonge bezoeker, is die barrière hier helemaal gesloopt. Hier staan twintigers, veertigers en zestigers met elkaar te feesten, helemaal zonder stigma’s! Binnen een uur stond de hele zaal vol, keihard te juichen voor de openings-dj. Toen dacht ik: ‘shit, dit is eigenlijk nog veel verbindender dan ik dacht.’

Wat willen jullie nog heel graag hier programmeren?

Dave: Machinedrum, of Ascendant Vierge. Zo’n oude legende wil ik nog weleens terughalen. Het lijkt me ook echt een droom om een weekender te organiseren! We hebben Utrecht 900 gedaan samen met EKKO en Basis, en die samenwerking smaakte meteen naar meer. En dan komen we toch weer terug bij die betonnen muren: in De Helling kún je gewoon knallen. Daar zit niet per se een tijdslimiet aan. Maar je moet het natuurlijk kunnen verkopen en verantwoorden. Ik zou het wel heel tof vinden: een soort diy-weekender met een knipoog naar het Utrechts punkverleden, iets voor de queers, industrials, paceheads en goths. Dus: ben je lid van een collectief? Slide in m’n DM!

Tom: Wat mij echt fantastisch lijkt: een gratis programma, elke dinsdag, in ons café, gecureerd door een externe organisatie. En dan iedere keer iets anders, de ene week staan er drie bandjes, de andere week draait er een documentaire. Dat is echt de droom.

Joep: Ik heb geen specifieke namen. Ik doe dit werk al twintig jaar en ik heb al zoveel favorieten op m’n cv mogen zetten… Die behoefte is dus wel voldaan. Ik wil gewoon een sterk mogelijk programma neerzetten voor De Helling, dat hoeven geen persoonlijke favorieten te zijn. Het is alleen maar mooi meegenomen als dat samenkomt.