Danny Knijff x 20 jaar De Helling

Een interview met de eigenaar van Restaurant LE:EN

Danny Knijff liep hier de deur al plat ten tijde van De Vrije Vloer, waar hij bands kwam checken. Jaren later vestigde hij zich zelf op Rotsoord met zijn restaurant LE:EN, op een steenworp afstand van De Helling. Een vriendschap tussen beide culturele broedplaatsen was snel geboren. Om iets aan de buurt terug te geven, stampte Danny samen met De Helling een festival uit de grond: HE:LEEN, een culturele expeditie langs ieder hoekje van Rotsoord. Tijd om eens met de buurman in gesprek te gaan, over de buurt, De Helling en de mooie dingen die hij hier gezien heeft.

Herinner je je eerste kennismaking met De Helling nog?

Dat was in de tijd van De Vloer. Toen ging ik daar regelmatig bands kijken. Eén van de eerste keren dat ik in De Helling was, speelde Delinquent Habits hier. Toen trilde De Helling bijna van z’n plek af.

Was dat ook je mooiste herinnering aan De Helling?

Nou, dat was toch wel Paolo Nutini. Dat was wel heel bijzonder, om zo’n grote artiest in een relatief kleine zaal te zien. Het was echt afgeladen vol.

Wil je De Helling in 20 seconden omschrijven?

Ik denk dat De Helling één van de belangrijkste poppodia van Utrecht is, samen met EKKO. Het heeft de beste programmering, vind ik zelf. Het is heel belangrijk voor de jeugd om dit te blijven behouden. Je kan hier opkomende bands bekijken, en dat is gewoon heel belangrijk voor de stad.

Hoe zie je de rol van De Helling in Utrecht?

Ik denk dat die heel belangrijk is. Vooral voor jonge mensen is dit dé plek om nieuwe, opkomende artiesten te zien. Dat is een van de belangrijkste aspecten in iemand opvoeding.

Welke artiest zou je graag nog een keer in De Helling willen zien?

Ik zou heel graag nog wel een keer Magnus hier willen zien. Dat is een dj-collectief van Tom Barman en CJ Bolland. Dat is echt wel heel goed. Dat wil ik graag een keer zien.