Áslaug x 20 jaar De Helling

De Utrechtse singer-songwriter over haar ontwikkelingstraject, een mislukte date en – ohja – De Helling

Als Utrechter van het eerste uur kwam Áslaug talloze keren op haar racefiets naar De Helling om haar favoriete artiesten aan het werk te zien. Tegenwoordig is ze hier nog steeds kind aan huis, maar nu voor haar eigen veelbelovende carrière. De talentvolle zangeres volgt namelijk een ontwikkelingstraject bij De Helling, waarbij ze hulp krijgt om nieuwe stappen te zetten in de muziekwereld. Hoe ziet zo’n traject eruit, en welke rol speelt De Helling bij de ontwikkeling van lokaal talent? Áslaug sprong op de fiets om het ons te vertellen.

Je doet mee aan een ontwikkelingstraject bij De Helling, hoe ziet dat eruit?

Het traject gaat niet per se om een eindproduct, maar echt om mijn ontwikkeling als artiest. Dus: wat heb ik nodig om te groeien op artistiek, persoonlijk en zakelijk vlak?  Samen met Imaginary Landscapes en De Vechtclub helpt De Helling me om die ontwikkeling door te maken. En er komen ook vette shows en andere dingen uit, maar dat komt allemaal later!

Je komt hier al sinds je kindertijd, kun je je de eerste keer nog herinneren?

De allereerste keer – tevens de leukste keer – was op mijn veertiende. Het was een date, en we gingen naar een concert hier bij De Helling. Ik was toen heel erg onder de indruk van een jongen, Tim, heette hij. Ik had al mijn moed verzameld en hem gevraagd om mee te gaan naar Jack Peñate – een heel coole indie-artiest destijds. Tim zei ja! Het concert kan ik me verder niet herinneren, want ik was natuurlijk superzenuwachtig. Uiteindelijk fietsten we naar huis en vertelde Tim me dat hij liever vrienden wilde blijven, dus het eindigde een beetje in een sisser. Maar toch is het een leuke herinnering! Echt puberaal, maar wel zoet.

Beschrijf De Helling in 20 seconden.

De Helling is een poppodium in Utrecht dat echt eigenzinnig durft te programmeren, en investeren in kleine, opkomende artiesten. Het is echt hard werken als muzikant, dus podia als deze hebben we hard nodig. Ik ben vet dankbaar dat De Helling is blijven bestaan, ondanks de splitsing met TivoliVredenburg.

Heb je hier als artiest weleens opgetreden?

In een ver verleden, ja. Voor mijn afstuderen op het Conservatorium van Utrecht moest ik een concert organiseren. Iedereen deed dat in theaters, heel stijf, maar ik dacht: nee, dat vind ik niet cool. Toen heb ik De Helling benaderd. Dat was in 2014, denk ik. Toen heb ik hier dus mijn afstudeerconcert gegeven.

Hoe is het om hier als artiest te staan?

Het is een hele fijne zaal, vind ik. Vooral omdat ‘ie vrij breed is, en niet heel diep. Daardoor kun je mensen echt aankijken als je speelt. Puur praktisch vind ik dat een heel fijne eigenschap van De Helling.

Hoe zie jij, als kind van de stad, de rol van De Helling in de Utrechtse muziekscene?

Utrecht heeft een heel leuke scene, maar ik zou het ook wel te gek vinden als die nog een beetje groeit. Dat het wat meer zichtbaarheid krijgt, dat mis ik soms nog. Ik denk dat De Helling daar een heel mooie rol in speelt. Ze maken talent zichtbaarder. Daarom ben ik ook zo dankbaar dat ik mijn traject hier mag volgen.