The Soft Moon

Stop Joy Division en NEU! in een betonmolen, voeg naar smaak vleugjes shoegaze en industrial techno toe en je krijgt The Soft Moon: het postpunkproject van Californiër Luis Vasquez. Vorig jaar bracht hij het album Exister uit. Een typische Soft Moon-plaat die klinkt als een gure herfststorm van vervormde vocalen, galmsynths en beukende drums. Op 9 juni waait deze storm langs De Helling, waar de band haar enige Nederlandse clubshow van het jaar speelt.

Dat Luis Vasquez niet bepaald een vrolijke jongen is, wisten we natuurlijk al van zijn eerdere asgrauwe darkwaveplaten. Toen hij aankondigde dat hij voor zijn nieuwe album Exister diep moest afdalen naar de krochten van zijn ziel, kon dat dus maar één ding betekenen: dat wordt weer ouderwets grimmig. En grimmig werd het. Op Exister schetst Vasquez zijn binnenwereld in vijftig tinten grijs, en balanceert hij voortdurend tussen bezwerende postpunk en industrieel synthesizergeweld. Het resultaat is een plaat die op het ene moment klinkt als The Cure met een dinsdagdip, en dan weer als een ontploffende staalfabriek.

Live wordt Vasquez bijgestaan door een band, die de songs tot leven brengt en voorziet van een éxtra portie scheurende synths. The Soft Moon neemt je mee terug naar de kilte van de jaren tachtig, en laat je keihard dansen op het pompende ritme van de ellende.

Support: Raderkraft

Rauw, hard én dansbaar. Koude en harde electro invloeden worden gecombineerd met catchy hooks op het ritme van 80’s punk. Het geluid van Raderkraft beukt genre hokjes omver met staccato drumcomputer beats, analoge synths en Duitse vocals.